In de moeilijkste fases van ons leven, kan je het gevoel hebben dat je er alleen voor staat.
Er zijn misschien wel vrienden, kollega’s, familie of een verre kennis die naar je luistert, maar toch voel je je alleen.
Herman Van Veen omschrijft het mooi in zijn versie van de “twee sporen”. Op het moment dat je het moeilijkste hebt, heb je het gevoel dat je in de steek gelaten worden, maar geef niet op, er is altijd wel iemand of iets dat je opnieuw draagt en verder helpt.
Kees is dood
En Kees kijkt vanuit de hemel, kijkt Kees naar de aarde.
En op alle plekken waar Kees tijdens zijn leven geweest is,
ziet hij twee sporen gaan, twee sporen, zo overal.
Behalve op die plaatsen daar waar het leven verschrikkelijk moeilijk was, daar waar het leven onmogelijk was.
Daar ziet Kees maar één spoor gaan.
En Kees vraagt aan zijn vrouw die inmiddels ook is overleden,
Vrouw, zie jij daar beneden op de wereld twee sporen?
Kun jij mij zeggen van wie dat tweede spoor is?
En zijn vrouw zegt, Kees, dat spoor is van mij.
Want overal waar jij ging, liep ik met je mee.
Mooi is dat.
Dus daar waar het moeilijk werd, daar waar het ingewikkeld werd, liet je mij alleen.
Neen Kees daar werd het te moeilijk voor jou.
Daar, heb ik je gedragen.
Indien je het Herman Van Veen live wil horen vertellen, klik dan op onderstaande link.
De tekst ‘Twee sporen’ wordt gevolgd door het prachtige lied ‘Weet je nog?’
Link: https://www.youtube.com/watch?v=8yETEu5ZMq0
Veerle Platteau 