Dualiteit

Oh de lotusbloem of waterlelie… wat vind ik het prachtige bloemen. Ze weerspiegelen de dualiteit op onze planeet aarde. Wortels onder water en in de modder, bloemen boven water. Donker en licht, haat en liefde, dag en nacht, zon en maan. We kennen deze dualiteit zo goed. En zolang we niet van dichtbij hiermee geconfronteerd worden, vinden we het allemaal goed.

Maar als de donkerte van de ziel, of de nacht van ons leven ons overvalt, dan willen we maar al te graag zo snel mogelijk boven water komen. Emoties als angst, pijn, verwarring, teleurstelling, boosheid en verdriet komen te voorschijn en kunnen best wel heel hard inbeuken op ons lichaam en gemoed.

Hoe fijn zou het zijn om in die donkere nacht te voelen dat je niet alleen bent, dat er altijd een stukje in jou is, die voor je klaar staat om naar je te luisteren, je te troosten, je inzichten en wijsheid te geven. Om te ontdekken dat je niet meer afhankelijk bent van de goedkeuring of afkeuring van anderen, maar kan thuiskomen in de veilige haven in jezelf waar alle potentieel aanwezig is om gelukkig te zijn ondanks de dualiteit van het leven. Overleven wordt dan LEVEN. Je Ware Zelf, je grote Zelf of je innerlijke meester komt te voorschijn. De wortels vinden grond om in te verankeren en de prachtige lotusbloem komt te voorschijn en tot leven. Je stroomt weer. Je leeft!