Aanvaarden

Wat is het heerlijk om de zon weer te kunnen voelen… om te merken dat de lente in het land is. Niet alleen de natuur krijgt een boost, wij ook. Het leven ziet er zo anders uit als de zon schijnt. Onze harten leven op na de lange en moeizame winterperiode.

In de praktijk en rondom mij heb ik de voorbije weken en maanden velen zien en horen zoeken, vechten, overleven, ondergedompeld worden in problemen, worstelen met levensvragen of met het waarom van wat hen overkomt, snakkend naar verandering. Er is veel gaande op persoonlijk vlak maar ook collectief. Sommige bordjes zijn stevig gevuld.

Als ik terugkijk naar de tekening die ik maakte over 2018 zie ik dat de voorbije maanden een periode was van leven en overleven in de modder. De wortels van de lotusbloem die in de modder hun weg zoeken om zich te verankeren in de aarde en uit te groeien tot een prachtige bloem.

Maar we zijn uitgeput. We hebben veel energie verloren. De winter heeft lang geduurd. Als troost durven we al eens te zeggen: “och, het kan altijd erger” of we kijken naar anderen en vinden dat die ander het toch nog veel zwaarder heeft dan onszelf. We trekken ons daar aan op, het helpt ons te relativeren. Maar tegelijkertijd minimaliseren we onze eigen pijn. We doen afbreuk aan het proces van herkenning van ons gekwetste zelf dat snakt naar heling en verandering en dat helemaal niet zo blij is met wat er langs komt aan verdriet en pijn.

Hoe kunnen we hier mee omgaan? Hoe kunnen we in deze moeilijke tijd ons toch wat lichter gaan voelen en de hoop niet opgeven? Kunnen we aanvaarden wat ons overkomt? Kunnen we steun zoeken bij anderen? Kunnen we voldoende zacht zijn voor onszelf en onszelf niet veroordelen? Kunnen we voldoende houden van onszelf om onszelf niet nog meer te straffen of te beschuldigen?

Aanvaarden wat ons overkomt, geeft ruimte voor een nieuw begin. Momenteel zijn de magnolia’s al weer bijna uitgebloeid. Elk jaar opnieuw sta ik verbaasd hoe deze boom een heel jaar toewerkt naar die ene week bloeien. Het is een mooi voorbeeld van een levenscyclus.

Cycli van het leven kunnen ons helpen om te aanvaarden wat amper te aanvaarden valt. Seizoenen, dag en nacht, zon en regen, vreugde en verdriet, liefde en pijn, verbondenheid en afscheid… ze maken allemaal deel van het mysterie dat leven heet.

Geef niet op!
Je bent altijd sterker dan je bent. Naast onze angst staat onze kracht te wachten om weer op te staan en opnieuw door te gaan. Er is niets fout met het even niet meer te weten en met even tijd te nemen voor jezelf om terug op krachten te komen. Zelfs na de donkerste nacht gaat het licht weer schijnen.